Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

a foreboding

  • 1 feigð

    f. approach, foreboding, or sign of death (þú sátt þegar í dag feigðina á honum).
    * * *
    f. [A. S. fægð], ‘feyness,’ approach or foreboding of death: in proverbs, koma mun til mín feigðin hvar sem ek em staddr, Nj. 103; ferr hverr er feigðin kallar, Fas. i. 420; ætla ek þetta munu vera fyrir feigð yðvarri, a foreboding that you are ‘fey,’ Fms. v. 66; því at hón feigð fíra fjöl-margra sá, Gs. 20; þú sátt þegar í dag feigðina á honum, thou sawest the ‘fey-tokens’ on him to-day, Fms. xi. 154; þær (the Valkyrjur) kjósa feigð á menn ok ráða sigri, Edda 22: cp. the phrase, feigð kallar að e-m, the ‘feigð’ ( death) calls upon him, one behaves as a ‘fey’ man. feigðar-orð, n. or feigðar-yrðr, f. the death-weird, Ýt. 1.

    Íslensk-ensk orðabók > feigð

  • 2 bending

    * * *
    f.
    1) sign, token; gera e-m bending, to make a sign to one;
    2) foreboding, betokenig (víst eru þetta bendingar stórra bardaga).
    * * *
    f., Lat. nutus, a sign, token, Rb. 348, Fms. i. 10; boð ok b., Stj. 36: foreboding, betokening, Fms. vii. 195, Ld. 260.

    Íslensk-ensk orðabók > bending

  • 3 HEILL

    * * *
    I)
    a.
    1) hale, sound; illa heill, in ill health; hann sagði at þar var vel heilt, he said they were all well there; kona eigi heil, enceinte; grœða e-n at heilu, to heal one fully;
    2) whole, healed, in respect of wounds or illness, with gen. (verða heill sára sinna); er um heilt bezt at binda, it is better to bind a hale than a hurt limb;
    3) blessed, happy; njótið heilir handa, ‘bless your hands’, well done; kom heill! welcome, hail! far heill, farewell!
    4) whole, entire; heill hleifr, a whole loaf; sjau hundruð heil, full seven hundred;
    5) true, upright; ráða e-m heilt, to give one a wholesome (good) advice; af heilum hug, af heilu, sincerely; heilt ráð, wholesome advice; heil kenning, a useful, profitable lesson.
    n. and f. luck, omen, foreboding; góðu (illu) heilli, in a good (evil) hour; mörg eru giptusamlig heill, there are many good auspices; fall er farar heill, a fall is a good omen; hann bað þeim heill duga, he wished them good speed; heillum horfinn, forsaken by luck; ok var brugðit heillum sverðsins, the spell of the sword was broken.
    * * *
    1.
    n. and f. [Dan. held], good luck; the gender of this word varies.
    A. Neut., which seems to be the older gender, an omen, auspice, foreboding; hver’ro bözt heill (pl.), which are the best auspices? the answer, mörg eru góð heill, there are many good auspices, Skv. 2. 19, 20, cp. 22; giptusamlegt heill, a favourable omen, Al. 13; the neut., which is obsolete elsewhere, has remained in the phrases, góðu heilli (bono augurio), íllu heilli ( malo augurio), in a good, evil hour; íllu heilli bauð ek þér barnfóstr, Ísl. ii. 141; íllu heilli vartú skapað, Hom. 153; íllu heilli höfu vér hér dvalizt, Nj. 241; fórtú fá heilli heiman, with small luck, Ó. H. 107; verstu heilli, Heir. 4; góðu heilli, in a good hour, Fms. ix. 236, x. 18 (in a verse): talismans, of hidden magical runes written on ‘gumna heillum’ (on talismans?), Sdm. 16.
    B. Fem. good luck, happiness:
    1. plur., with the notion of being the gift of auspices or of an oracle, esp. in pl., so that the gender is dubious; fékk Ingólfr at blóti miklu ok leitaði sér heilla um forlög sín, Landn. 33; skal Þórólfr blóta ok leita heilla þeim bræðrum, Eg. 257; hefir þessi flokkr leitað sér heilla at tilvísan fjölkunnigra manna, at þeir skyldi um nætr berjask, Fms. vii. 296; Hallsteinn skaut setstokkum fyrir borð í hafi til heilla sér eptir fornum sið, Fs. 123, Landn. 34; þá skaut Steinþórr spjóti at fornum sið til heilla sér yfir flokk Snorra, Eb. 228 (an old heathen rite); þótti þat líkast til langlífis ok heilla, 126 new Ed.; ok var brugðit heillum sverðsins, the spell of the sword was broken, Korm. 84; áttú, Sigmundr, af þeim hring heillir at taka, Fær. 103.
    2. esp. (also in pl.) with the personal notion of a good spirit or angel, cp. hamingja; eigi veit ek hvárt vit eigum heill saman, i. e. if we shall have luck together, of two persons having one life and one heart, Nj. 3; þótti stór heill til hans horfit hafa, Fs. 194; Leifr kvað hann enn mundu mestri heill stýra af þeim frændum, Fb. i. 538; hann bað þeim heill duga, he wished them good speed, Gullþ. 14; fær þú braut bú þitt ok vestr yfir Lagarfljót, þar er heill þín öll, Hrafn. 1; heillum horfinn, forsaken by luck, Grett. 150.
    3. sayings, íllt er fyrir heill at hrapa, ’tis ill to rush on and leave one’s good luck behind, Skv. 2. 25; hátíðir eru til heilla beztar (mod. hátíð er til heilla bezt), denoting that high feasts ought to be chosen for momentous affairs, Ld. 176 (of one being christened at Yule time); fall er farar-heill, a fall is a good omen (in departing), Fms. vi. 414: the phrase, vera e-m lítil heilla-þúfa, to be a stumbling-block to one, the metaphor prob. taken from the popular lore as to mounds with hidden hoards, ek heft orðit lítil heilla þúfa um at þreifa flestum mönnum, Grett. 143.
    4. in mod. usage as a term of endearment, heillin, heillin mín, dear! my dear! the address of a husband to his wife; the bride asks, hverjum ætlarðú at bjóða í veizluna okkar, hjartað mitt? the bridegroom answers, eg veil það nú ekki, heillin mín! Ísl. Þjóðs. i. 243; getrþu ekki gefið manninum hressingu, heillin? Hrólfr. 8; hann (our son) er svo kargr, heillin mín! hann nennir ekki neitt að gera, látum við strákinn stúdiera, Grönd. 72; cp. Bb. 3. 21—hún (the wife) kyssir og með klappi segir, komdú blessaðr, heillin mín!—heillin góð! is in many Icel. houses the address of the servants to the mistress: æ! hvernig getið þér nú farið að tala, heillin góð? Piltr og Stúlka, 36; sælir og blessaðir, Auðun minn! sælar og blessaðar, heillin góð! Hrólfr. 6.
    COMPDS: heillabrigði, heilladrjúgr, heillalauss, heillaleysi, heillamaðr, heillaráð, heillavænligr, heillavænn.
    2.
    adj. [Ulf. hails = ὑγιής, ὑγιαίνων, χαιρε, etc.; A. S. hâl; Engl. hail and hale are of Scandinavian origin, whole of Saxon; O. H. G. heil; lost in mod. Germ.; Dan. heel; Swed. hel]:—whole:
    I. hale, sound; ílla heill, in ill health, Hm. 68; heilir hildar til, heilir hildi frá, fara þeir heilir hvaðan, hale, unscathed, 157; heilar hendr, Gkv. 3. 10; heilar sjónir, hale eyes, Lex. Poët.; spurði Þorsteinn hvernig þar væri heilt, hann sagði at þar var vel heilt, Th. asked how they were in health, and he said that they were well, Eg. 743; heilir, opp. to sárir, Am. 56; heilan (unbroken), Hvm. 29; heill hjálmstofn, hale skull, 31; hvergi var heilt hold á líkam hans, 623. 44; græða at heilu, to cure so as to be hale and well, 655 xi. 3; Önundr var svá frækinn maðr at fáir stóðusk honum þótt heilir væri, that few men were a match for him, though they were hale and sound, Grett. 87; sjórinn var hvergi heill, the sea was nowhere hale, i. e. the waves rose high, Vígl. 22; silki-ræma heil ok ú-sökuð, Fms. iv. 110.
    2. healed, of wounds, illness, in gen. pl.; verða heill sára sínna, Eg. 35; Helga dóttir bónda var þá á fouun ok heil meina sinna, 586; ok var þó eigi heill sársins, Fbr. 164.
    3. phrases, gróa um heilt (see gróa), Fms. xi. 87; binda um heilt, to bind up a hale limb; er um heilt bezt at binda, ‘tis better to bind a hale than a hurt limb, Ld. 206; betra heilt en gróið, better hale than healed; með heilu ok höldnu, safe and sound, Fms. x. 376; þar skal hverr heill verða sem haltr varð, he that was halt must be made hale, a law phrase, he that has a blemish upon him must clear himself of it, N. G. L. i. 326: cp. the phrase, svelta heill hungri (mod. svelta heilu hungri), to starve, Ls. 62: a guest is asked, hvað er í fréttum, what news? to which the reply is, mannheilt og ósjúkt, all hale and ‘unsick,’ i. e. all well! eigi heil, not hale, i. e. enceinte, þú ert kona eigi heil, Fas. i. 52; húsfreyja þín er eigi heil, ok mun hón fæða meybarn, Ísl. ii. 196; Freydís vildi fylgja þeim ok varð heldr sein, því at hón var eigi heil, Þorf. Karl. 428.
    4. answering to Gr. χαιρε, in exclamation; njótið heilir handa, ‘bless your hands!’ well done! Nj. 71; mæl drengja heilastr, well spoken, Fms. viii. 97; báðu hann tala konunga heilstan (i. e. cheered him), vi. 240; mæltu, at hann skyldi mæla allra höfðingja heilastr, viii. 290.
    β. in greeting, Vþm. 4, 6, Sdm. 3, 4; kom heill, welcome! hail! Blas. 42; far heill, farewell! Fms. vii. 197; heill, Magnús frændi! 171; sít heill, sit hail! Glúm. 391, Fms. x. 201; heill svá! Stj. 621; heilir svá! 475; heilar svá! 124, Karl. 507; ek svá heill, by my soul! forsooth! Fms. v. 230; svá vil ek heil! Grett. 170 new Ed.; bað þá heila fara ok heila hittask, Fms. iv. 171.
    5. whole, entire, Lat. integer; sjau hundruð heil, full seven hundred, Íb. 16; heil vika, 7, K. Þ. K. 102; heil dægr (opp. to half), Rb. 16; heil alin, N. G. L.; heilt ár, Bs. ii. 152.
    II. metaph. true, upright; allit., heilt ráð ok heimilt, a hale and good bargain, without fraud or flaw, Grág. i. 317; með heilum fortölum, Dipl. i. 3; ráða e-m heilt, to give wholesome (good, wise) advice to one, Nj. 31, (heilræði); með heilum hug, sincerely, cp. Hm. 106; heilum sáttum, Háv. 50 new Ed., Al. 60.
    β. safe; prestinum þótti eigi heilt at setja hann annat sinn undir sama váða, Fms. x. 417.

    Íslensk-ensk orðabók > HEILL

  • 4 HUGR

    (-ar, -ir), m.
    1) mind;
    í hug eða verki, in mind or act;
    vera í hug e-m, to be in one’s mind;
    koma e-m í hug, to come into one’s mind, occur to one;
    leiða e-t hugum, to consider;
    ganga (líða, hverfa) e-m ór hug, to pass out of one’s memory, to be forgotten;
    snúa hug sínum eptir (at, frá) e-u, to turn one’s mind after (to, from);
    mæla um hug sér, to feign, dissemble;
    orka tveggja huga um e-t, to be of two minds about a thing;
    orkast hugar á e-t, to resolve;
    ef þér lér nökkut tveggja huga um þetta, if thou be of two minds about the matter;
    2) mood, heart, temper, feeling;
    góðr hugr, kind heart;
    illr hugr, ill temper, spite;
    heill hugr, sincerity;
    reynast hugi við, to make close acquaintance;
    hugir þeirra fóru saman, they loved each other;
    3) desire, wish;
    leggja hug á e-t, to lay to heart, take interest in;
    leggja lítinn hug á e-t, to mind little, neglect;
    leggja hug á konu, to fall in love with a woman;
    mér leikr hugr á e-u, I long (wish) for a thing;
    e-m rennr hugr til e-s, to have affection for one;
    mér er engi hugr á at selja hann, I have no mind to sell him;
    svá segir mér hugr um, I forebode;
    hann kvað sér illa hug sagt hafa ( he had evil forebodings) um hennar gjaforð;
    mér býðr hugr um e-t, I anticipate (eptir gekk mér þat, er mér bauð hugr um);
    mér býðr e-t í hug, it enters my mind, I think;
    gøra sér í hug, to imagine;
    hugr ræðr hálfum sigri, a stout heart is half the battle;
    herða huginn (hug sinn), to take heart, exert oneself.
    * * *
    m., gen. hugar, dat. hugi and hug, pl. hugir; an older form hogr occurs in very old MSS., e. g. hog-gði, 655 xxv. 2, and still remains in the compds hog-vrr etc., see p. 280: [Ulf. hugs = νους, but only once, in Ephes. iv. 17, whereas he usually renders νους etc. by other words, as fraþi, aha, muns; A. S. hyge; Hel. hugi; O. H. G. hugu; Dan. hu; Swed. håg; hyggja, hugga, hyggð, -úð (q. v.) are all kindred words and point to a double final]:—mind, with the notion of thought, answering to Germ. gedanke; hugr er býr hjarta nær, Hm. 94; engi hugr má hyggja, Fms. v. 241; enn er eptir efi í hug mínum, 623. 26; í hug eða verki, in mind or act, Fms. vi. 9; koma e-m í hug, to come into one’s mind, to bethink one, iv. 117, Fb. ii. 120, 325; vera í hug e-m, to be in one’s mind; þat mun þér ekki í hug, thou art not in earnest, Nj. 46, Fms. iv. 143; hafa e-t í hug, to have a thing in mind, intend; renna hug sínum, to run in one’s mind, consider, vii. 19; renna hug or hugum til e-s, Hom. 114; koma hug á e-t, to call to mind, remember, 623. 16; leiða e-t hugum, to consider, Sks. 623; leiða at huga, Skv. 1; ganga, líða, hverfa e-m ór hug, to forget, Ó. H. 157, Fms. vi. 272; snúa hug sínum eptir (at, frá) e-u, to turn one’s mind after (to, from) a thing, iv. 87, Eb. 204; mæla um hug sér, to feign, dissimulate, Fær. 33 new Ed., Hkv. 2. 15, Am. 70; orka tveggja huga um e-t, to be of two minds about a thing, Þjal. 31; orkask hugar á e-t, to resolve, Grett. 207 new Ed.; ef þér lér nokkut tveggja huga um þetta mál, if thou be of two minds about the matter, Odd. 112 new Ed.; ok ljær mér þess hugar (thus emend.) at né einn fái fang af honum, I ween that none will be a match for him, Fms. xi. 96.
    II. denoting mood, heart, temper, feeling, affection; góðr h., a good, kind heart, Hm. 118; íllr h., ill temper, spite, id.; heill h., sincerity, Sól. 4; horskr h., Hm. 90; í góðum hug, in a good mood, Fms. vi. 110, ix. 500 (v. l.), Stj. 453; in plur., vera í hugum góðum, Fas. i. 441 (in a verse); or simply, í hugum, ‘in one’s mind,’ cheerful, Hkm. 9, Hým. 11; bæði reiðr ok í hugum, both when angry and when glad, Post. 168; í reiðum hug, in angry mood, Fms. vi. 4; í hörðum hug, in hard ( sad) mood, distressed, 655 xii. 3; í íllum hug, in evil mood; af öllum hug, from all one’s heart, 686 B. 2 (Matth. xxii. 37), cp. Hm. 125: and adverb., alls hugar, from all one’s heart, Hom. 68; all hugar feginn, Hom. (St.): reynask hugi við, to try one another’s mind, make close acquaintance, Fb. iii. 446; því at hón vildi reynask hugum við hann ( examine him), Fs. 128; hugir þeirra fóru saman, their minds went together, they loved one another, 138.
    III. denoting desire, wish; leggja hug á e-t, to lay to heart, take interest in, Nj. 46; leggja mikinn hug á um e-t, Eg. 42; leggja allan hug á e-t, Ó. H. 44, 55; leggja lítinn hug á e-t, to mind little, Fms. x. 61; to neglect, 96; leggja hug á konu, to love a woman, Fs. 137, Fb. i. 303; leika hugr á e-u, to long, wish for a thing, hón er svá af konum at mér leikr helzt hugr á, Fms. vii. 103, Rd. 254; hugir þínir standa til þess mjök, Hom. 53; e-m rennr hugr til e-s, to have affection for one, Fb. i. 279; e-m er hugr á e-u, to have a mind for a thing, be eager for, have at heart; mér er engi hugr á at selja hann, I have no mind to sell him, Fms. i. 80, iv. 30, vii. 276; er þér nú jammikill hugr á at heyra draum minn sem í nótt? Dropl. 22, Nj. ii.
    2. in plur., personified, almost like fylgja or hamingja, q. v., a person’s ill-will or good-will being fancied as wandering abroad and pursuing their object; for this belief see the Sagas passim, esp. in dreams; þá vakti Torfi mik, ok veit ek víst, at þetta eru manna hugir, Háv. 55; þetta eru íllra manna hugir til þín, Þórð. 65; hvárt syfjar þik, Járnskjöldr faðir? Eigi er, Járndís dóttir, liggja á mér hugir stórra manna, art thou sleepy, father? Not so, daughter, but the minds of mighty men weigh upon me, Fb. i. 258: popular sayings referring to the travelling of the mind, e. g. fljótr sem hugr manns, swift as thought (Germ. gedankenschnell), cp. the tale of the race of Hugi and Thjalfi, Edda, and of Odin’s ravens Hugin and Munin.
    IV. with the notion of foreboding; svá segir mér hugr um, ‘so says my mind to me,’ I forebode, Fs. 127; kveðsk svá hugr um segja, sem konungr myndi úmjúklega taka því, Ó. H. 51; kvað sér ílla hug sagt hafa um hennar gjaforð, her wedlock had boded him evil, Ísl. ii. 19; en kvaðsk þó úvíst hugr um segja, hver …, i. e. he had little hope, how …, Fb. i. 360; e-m býðr e-t í hug, it bodes one, Ísl. ii. 32; bauð konungi þat helzt í hug, at …, Ó. H. 195, Eg. 21 (see bjóða IV); göra sér í hug, to imagine, Fms. viii. 338; telja sér í hug, id., Fb. ii. 322, Eb. 204.
    V. denoting courage; hugr ræðr hálfum sigri, a stout heart is half the battle, a saying, Fms. vi. 429 (in a verse); hugr ok áræði, Stj. 71; með hálfum hug, half-heartedly, faintly; með öruggum hug, fearlessly; herða huginn, Eg. 407, Ó. H. 241; engi er hugr í Dönum, Hkr. i. 338; treysta hug sínum, Odd. 112 new Ed.; hugar eigandi, bold, Fas. i. 522 (in a verse), Korm. 200; bregðask at hug, Þórð. 48; þat segi þér, at mér fylgi engi hugr, Fms. vii. 297; engi hugr mun í vera, Glúm. 356, passim.
    VI. COMPDS: hugarangr, hugarbeiskleikr, hugarbót, hugarburðr, hugarekki, hugarfar, hugarfýst, hugarglöggr, hugargóðr, hugarhræring, hugarhvarf, hugarkraptr, hugarlátliga, hugarlund, hugarótti, hugarreikan, hugarspeki, hugarstyrkr, hugarstyrkt, hugarválað, hugarvíl, hugaræði.
    B. COMPDS: hugást, hugblauðr, hugbleyði, hugblíðr, hugboð, hugboðit, hugborð, hugborg, hugbót, hugbrigðr, hugdirfð, hugdirfl, hugdjarfr, hugdyggr, hugfallast, hugfastliga, hugfastr, hugfár, hugfeldr, hugfesta, hugfróun, hugfró, hugfullr, huggóðr, huggæði, hughraustr, hughreysta, hughreysti, hughryggr, hughvarf, hughægr, hugkvæmi, hugkvæmiligr, hugkvæmr, huglauss, hugleggja, hugleiða, hugleiðing, huglétt, hugléttir, hugleikit, hugleysa, hugleysi, huglítill, hugljúfi, hugljúfr, hugmaðr, hugmannliga, hugmóðr, hugmynd, hugprúðr, hugprýði, hugrakkr, hugraun, hugreifr, hugrekki, hugrenning, hugreynandi, hugró, hugrúnar, hugsjó, hugsjón, hugsjúkr, hugskot, hugsnjallr, hugsótt, hugspakligr, hugspakr, hugspeki, hugspæi, hugsteinn, hugsterkr, hugstiginn, hugstoltr, hugstórr, hugstyrkr, hugstæðr, hugsvala, hugsvalan, hugsvinnr, Hugsvinnsmál, hugsýki, hugsýkja, hugtregi, hugtrúr, hugveikr, hugvekja, hugvit, hugvitr, hugvitsmaðr, hugværr, hugþekkliga, hugþekkr, hugþokkaðr, hugþokkan, hugþokki, hugþótti, hugþungt.
    II. in pl. in a few words, mostly poëtical: hugum-prúðr, adj. = hugprúðr; Hjálmarr inn h., a nickname, Fas. hugum-sterkr, -stórr, -strangr, adj. = hugstórr, etc., Hkv. 1. 1, Korm., Jd. 38, Fas. i. 418.

    Íslensk-ensk orðabók > HUGR

  • 5 minning

    * * *
    (pl. -ar), f.
    1) memory, recollection, remembrance; í m. e-s, in memory of (í hverja m. heldr þú þenna dag?);
    2) in pl. traces (engar minningar vóru eptir hans meina);
    3) gift, present;
    4) requital, revenge (þótti sjá m. betri en eigi);
    5) admonition, foreboding (þessi m. varð náliga hverja nótt);
    6) mention, suggestion, proposal (gørði G. þá m., at).
    * * *
    f. memory, recollection, remembrance; en nú ritu vér þau tíðendi með nokkurri minningu, er görðusk …, Ó. H. (pref.); í minning e-s, in memory of, remembrance of, Rb. 336, MS. 623. 96, Nj. 157, Sks. 112; göra minning e-s, Fms. i. 31, Blas. 43, Grett. 137; góðrar, ágætrar minningar, of good, blessed memory, H. E. i. 529, Dipl. i. 3:—with a notion of vengeance, ok þótti sjá minning betri en engi, Ld. 234, Fms. xi. 443: with a notion of gratitude, a gift, present, Eg. 63; þenna varning vil ek at þér þiggit at mér, herra, þótt smæri minningar sé görvar en vera ætti, Fms. xi. 328.
    2. admonition, foreboding; þessi minning varð náliga hverja nótt. Fms. vii. 187.
    COMPDS: minningarmark, minningartíð, minningarverðr.

    Íslensk-ensk orðabók > minning

  • 6 alls-endis

    or alls-hendis, adv.—scarcely to be derived from ‘hönd’—in every respect, quite, thoroughly, used almost exclusively in connection with a preceding negative, eigi, eingi, or the like, and giving additional force to the negation; er þat hugboð mitt, at vér berim eigi agæfu til um vár skipti, it is my foreboding, that we shall not carry luck with us to the very end of our dealings, Ld. 160; eigi til allsendis, id., Eg. 75; þat er reynt at eingi maðr heldr sínum þrifnaði til allsendis, it is proved that no man holds his thriving thoroughly, Fms. i. 295.

    Íslensk-ensk orðabók > alls-endis

  • 7 at-sókn

    f. [sækja at], onslaught, attack, Fms. i. 64, Nj. 100, etc.
    β. a throng of guests or visitors seeking hospitality; föng vóru lítil en a. mikill, Bs. i. 63 (now freq.)
    γ. in popular superstition, the foreboding of a guest’s arrival; sleep, drowsiness, or the like, caused, as people believe, by the fylgja or ‘fetch’ of the guest, his sure forerunner; the Icelanders speak of a good, agreeable aðsókn, or a bad, disagreeable one; a man may ‘sækja vel eðr ilia að,’ as he is an agreeable guest or not. Only a ‘fey’ man’s fylgja follows after him. Vide Ísl. Þjóðs. i. 354 sqq.
    COMPD: atsóknarmaðr.

    Íslensk-ensk orðabók > at-sókn

  • 8 ÁLFR

    (-s, -ar), m. elf, fairy (hóll er skamt heðan er álfar búa í).
    * * *
    s, m. [A. S. ælf, munt-ælfen, sæ-ælfen, wudu-ælfen, etc.; Engl. elf, elves, in Shakespeare ouphes are ‘fairies;’ Germ. alb and elfen, Erl- in Erlkönig (Göthe) is, according to Grimm, a corrupt form from the Danish Ellekonge qs. Elver-konge]; in the west of Icel. also pronounced álbr:
    I. mythically, an elf, fairy; the Edda distinguishes between Ljósálfar, the elves of light, and Dökkálfar, of darkness (the last not elsewhere mentioned either in mod. fairy tales or in old writers), 12; the Elves and Ases are fellow gods, and form a favourite alliteration in the old mythical poems, e. g. Vsp. 53, Hm. 144, 161, Gm. 4, Ls. 2, 13, Þkv. 7, Skm. 7, 17, Sdm. 18. In the Alvismál Elves and Dwarfs are clearly distinguished as different. The abode of the elves in the Edda is Álfheimar, fairy land, and their king the god Frey (the god of light), Edda 12; see the poem Gm. 12, Álfheim Frey gáfu í árdaga tívar at tannfé. In the fairy tales the Elves haunt the hills, hence their name Huldufólk, hidden people: respecting their origin, life, and customs, v. Ísl. Þjóðs. i. I sqq. In old writers the Elves are rarely mentioned; but that the same tales were told as at present is clear;—Hallr mælti, hvi brosir þú nú? þórhallr svarar, af því brosir ek, at margr hóll opnast ok hvert kvikindi býr sinn bagga bæði smá ok stór, ok gera fardaga (a foreboding of the introduction of Christianity), Fms. ii. 197, cp. landvættir; álfamenn, elves, Bs. i. 417, Fas. i. 313, 96; hóll einn er hér skamt í brott er álfar búa í, Km. 216: álfrek, in the phrase, ganga álfreka, cacare, means dirt, excrements, driving the elves away through contamination, Eb. 12, cp. Landn. 97, Fms. iv. 308, Bárð. ch. 4: álfröðull, elfin beam or light, a poët. name of the sun; álfavakir, elf-holes, the small rotten holes in the ice in spring-time in which the elves go a fishing; the white stripes in the sea in calm weather are the wakes of elfin fishing boats, etc.: medic. álfabruni is an eruption in the face, Fél. ix. 186: Ivar Aasen mentions ‘alvgust, alveblaastr, alveld,’ the breath, fire of elves (cp. St. Vitus’ dance or St. Anthony’s fire); ‘alvskot,’ a sort of cancer in the bone:—græti álfa, elfin tears, Hðm. I, is dubious; it may mean some flower with dew-drops glittering in the morning sun, vide s. v. glýstamr ( glee-steaming). Jamieson speaks of an elf’s cup, but elf tears are not noticed elsewhere; cp. Edda 39. In Sweden, where the worship of Frey prevailed, sacrifices, álfa-blót, were made to the elves, stóð húsfreyja í dyrum ok bað hann ( the guest) eigi þar innkoma, segir at þau ætti álfa blót, Hkr. ii. 124 (referring to the year 1018), cp. Korm. ch. 22.
    2. metaph., as the elves had the power to bewitch men, a silly, vacant person is in Icel. called álfr; hence álfalegr, silly; álfaskapr and álfaháttr, silly behaviour.
    II. in historical sense, the Norse district situated between the two great rivers Raumelfr and Gautelfr (Alhis Raumarum, et Gotharum) was in the mythical times called Álfheimar, and its inhabitants Álfar, Fas. i. 413, 384, 387, Fb. i. 23, vide also P. A. Munch, Beskrivelse over Norge, p. 7. For the compds v. above.

    Íslensk-ensk orðabók > ÁLFR

  • 9 á-minning

    f. warning, admonition, reproof; áðr menn urðu til á. við hann um þetta mál, … reminded him, called it into his recollection, Fms. xi. 286, Sks. 335; fjandans á., instigation, Fms. viii. 54; heilsusamligar á., vi. 281; Guðs á., Ver. 6, Stj. 116; var þó mörg á. ( many foreboding symptoms) áðr þessa lund for …; góðrar áminningar, beatae memoriae (rare), H. E. i. 514.
    COMPDS: áminningarmaðr, áminningarorð, áminningarvísa.

    Íslensk-ensk orðabók > á-minning

  • 10 ben-rögn

    n. an απ. λεγ., Nj. 107 (cp. the verse, p. 118), bloody rain, a prodigy, foreboding, slaughter, plague, or like events, cp. Eb. ch. 51, Dl. verse 1.

    Íslensk-ensk orðabók > ben-rögn

  • 11 BJOÐA

    (býð; bauð, buðum; boðinn), v.
    þeir höfðu boðit honum laun, they had offered him rewards;
    Þ. bauð at gefa (offered to give) Gunnlaugi hestinn;
    bjóða grið, to offer pardon;
    bjóða e-t til lífs sér, as a ransom for one’s life;
    bjóða e-t fram, to proffer, produce (bjóða fram vitni);
    bjóða e-t upp, af hendi, to give up, leave off;
    þá býðr hann upp hornit, gives up the horn, will not drink more;
    bjóða e-t undan e-m, to offer to take a thing off one’s hands (er þá kostr at bjóða undan þeim manni varðveizluna fjárins);
    bjóða e-t við, to make a bid;
    bjóða við tvenn verð, to bid double;
    refl., bjóðast, to offer oneself, volunteer one’s service;
    Þóroddr bauzt (offered himself) til þeirrar farar;
    2) to do a thing to one, in a bad sense;
    bjóða e-m ógn, to wage war against one;
    bjóða e-m ójöfnuð, ofriki, to treat unfairly, oppress;
    bjóða e-m ógn, to affright, terrify;
    bjóða e-m rangt, to treat one unjustly;
    3) to bid, invite (bjóða e-m til sín or heim);
    bjóða mönnum til boðs, to bid guests to a banquet, wedding;
    4) to bid, order;
    sem lög buðu, as the law prescribed;
    bjóða e-m erendi, to commit a thing to one’s charge;
    bjóða e-m varnað á e-u, to forbid;
    bjóða e-m af landi, to order one out of the land;
    bjóða e-m af embætti, to depose one;
    bjóða út liði, skipum, to levy, troops, ships;
    bjóða e-m um, to delegate to one, to commit to one’s charge (þeim manni er biskup hefir um boðit at nefna vátta);
    5) to proclaim, announce;
    bjóða trú (kristni), to proclaim, preach a religion (the Christitian faith);
    bjóða messudag, to proclaim a holy day;
    6) of a mental state, to have presentiment of;
    e-m býðr e-t í hug (skap), one has a fore boding, presentiment of;
    mér býðr e-t fyrir, I forebode;
    mér býðr hugr við e-u, I abhor, dislike;
    impers., mér býðr ávallt hita (acc.), er ek kem í þeirra flokk, I feel uneasy whenever …;
    mér bauð ótta, I felt a fear;
    bauð þeim mikla þekt (they felt much pleasure), er þeir sá líkit;
    ef yðr býðr svá við at horfa, when you are in such a frame of mind;
    7) býðr e-m, it beseems, becomes one;
    sem konungsbarni býðr, as befits a princess;
    eptir þat fór vígsla fram eptir því sem býðr, as it is due, or proper.
    * * *
    bauð, buðu, boðit; pres. byð; pret. subj. byða; pret. sing. with the suffixed negative, bauðat, Edda 90 (in a verse); the obsolete middle form buðumk, mibi obtulit, nobis obtulerunt, occurs in Egil Höfuðl. 2; [Ulf. biudan; A. S. biodan; Engl. bid; Germ. bieten; Swed. biuda; Dan. byde]:—Lat. offerre, proferre, with dat. of the person, acc. of the thing:
    I. to bid, offer; þeir höfðu boðit honum laun, they had offered him rewards, Fms. i. 12; Þorsteinn bauð at gefa Gunnlaugi hestinn, Ísl. ii. 213; b. grið, to offer pardon, Fms. i. 181; þeir buðu at gefa upp borgina, ix. 41; bauð hann þeim, at göra alla bændr óðalborna, i. 20; býðr, at hann muni görast hans maðr, xi. 232; en ek býð þér þó, at synir mínir ríði með þér, Nj. 93; Írar buðu sik undir hans vald, Fms. x. 131.
    2. reflex, to offer oneself, volunteer one’s service; buðusk honum þar menn til fylgðar, Fms. ix. 4; mun ek nú til þess bjóðask í sumar á þingi, Ld. 104, Sks. 510; þeim er þá býðsk, Grág. i. 284; Þóroddr bauðsk til þeirrar farar, Hkr. ii. 247; ef þú býðsk í því, Fms. xi. 121.
    3. metaph., b. ófrið, ójöfnuð, rangindi, liðsmun, of ill usage, Ld. 148, Rb. 418; b. e-m rangt, to treat one unjustly, Hom. 155: with an adverb, b. e-m sæmiliga, to treat one in seemly sort, Ld. 66; b. á boð e-s, to outbid one, N. G. L. iii. no. 49.
    II. to bid, invite, cp. boð, a banquet; prob. ellipt., hospitality or the like being understood; Özurr bauð þeim inn í búðina at drekka, Nj. 4; heim vil ek b. þér í sumar, 93; honum var boðit til boðs, 50; hann bauð þá þegar þar at vera Gizuri Hallssyni, Bs. i. 128; gékk Bárðr móti honum ok fagnaði honum, ok bauð honum þar at vera, Eg. 23; b. mönnum til boðs, to bid guests to a banquet, wedding, or the like, Ld. 104.
    III. to bid, order, Lat. imperare, cp. boð, bidding; sem lög buðu, as the law prescribed, Fms. i. 81; svá bauð oss Guð, Post. 645. 88; b. af landi, to order one out of the land, make him an outlaw, Fms. vii. 20; b. af embætti, to depose, Sturl. ii. 119; b. út, a Norse milit. term, to call out, levy, cp. útboð, a levy; b. út leiðangri, b. út liði, skipum, to levy troops, ships, Fms. i. 12, 61, vi. 219, 251, 400, x. 118, Eg. 31, cp. N. G. L. i. ii; b. e-m crendi, to commit a thing to one’s charge, Fms. vii. 103; b. varnað á e-u, or b. til varnanar, to forbid, xi. 94, Edda 59: with prepp., b. e-m um (cp. umboð, charge), to delegate to one, commit to one’s charge; þeim manni er biskup hefir um boðit, at nefna vátta, K. Þ. K. 64; þess manns er biskup bauð um at taka við fé því, K. Á. 96, Sks. 460 B; hann keypti til handa Þorkatli þá hluti er hann hafði um boðit, the things that he had given charge about, Grett. 102 A; Hermundr bauð nú um Vermundi, at vera fyrir sína hönd, Rd. 251.
    2. eccl. to proclaim, announce, esp. as rendering of mid. Lat. praedicare; b. sið, trú, Kristni, to proclaim, preach a new religion, Nj. 156, 158, Fms. i. 32; b. messudag, sunnudag, to proclaim a holy day, N. G. L. i. 348.
    IV. of a mental state, to bode, forebode; e-m býðr hugr (cp. hugboð, foreboding), one’s heart bodes, Fms. v. 38, 24, Eg. 21; mér býðr þat eitt í skap ( my heart bodes), at þú verðir meira stýrandi en nú ertu, Bs. i. 468; mér byðr þat fyrir, which makes me forbode, Fms. ii. 193; e-m býðr hugr við (whence viðbjóðr, dislike), to abhor, dislike; er honum hafði lengi hugr við boðit, Bs. i. 128.
    2. impers., mér býðr ávallt hita (acc.) er ek kem í þeirra flokk, a boding comes over me, i. e. I feel uneasy, whenever …, Fms. iii. 189; mér bauð ótta (acc.), I felt a thrilling, Bs. i. 410; b. úþekt, to loathe, Grett. 111 A; b. þekt, to feel pleasure; bauð þeim mikla þekt er þeir sá líkit, Bs. i. 208: the phrase, e-m býðr við at horfa, of a frame of mind, to be so and so minded; miklir eru þér frændr borði, ef yðr býðr svá við at horfa, Band. 7 (MS. 2845).
    β. the phrase, þat býðr, it beseems, becomes; eptir þat fer veizla fram, eptir því sem býðr, as is due, Fms. x. 15, Fb. l. c. has byrjaði; sem býðr um svá ágætan höfðingja, Fms. x. 149.
    V. with prepp.; b. fram, Lat. proferre, to produce; b. fram vitni, to produce a witness, Eg. 472; með fram boðnum fégjöfum, Sturl. iii. 232; b. upp, b. af hendi, to give up, leave off; þá býðr hann upp hornit, gives up the horn, will not drink more, Edda 32; b. undan, a law term, to lay claim to; er þá kostr at b. undan þeim manni varðveizluna fjárins, Grág. i. 196; eigi skal undan manni b., áðr undir mann kemr féit, id.; cp. the following chapter, which treats ‘um undan-boð fjár;’ nú eru þeir menn svá þrír, at eigi býðr undan fjárvarðveizluna, viz. who are privileged guardians of the property of a minor, viz. father, brother, mother, and who cannot be outbidden, 192; b. við, a trade term, to make a bid; b. við tvenn verð, to bid double, Ld. 146; ek býð þér jafnmörg stóðhross við, id.; at þú byðir Rúti bróður þínum sæmiliga, 66; kaupa svá jörð sem aðrir menn b. við, N. G. L. i. 95: b. fyrir is now more usual.
    VI. part. pass. boðinn used as an adj., esp. in the alliterative phrase, vera boðinn ok búinn til e-s, to be ready and willing to do a thing, to be at one’s service; skulu vér bræðr vera búnir ok boðnir til þess sem þér vilit okkr til nýta, Eg. 50; til þess skal ek boðinn ok búinn at ganga at þeim málum fyrir þina hönd, Ld. 792.

    Íslensk-ensk orðabók > BJOÐA

  • 12 blika

    * * *
    (að), v. to gleam, twinkle (of shields).
    * * *
    1.
    u, f. light clouds foreboding storms, such as the Engl. call ‘mare’s tails,’ (regn-blika, vind-blika), hence the saying, e-m lízt ekki a blikuna, when matters look threatening; freq. in mod. usage, though no instance is on record in old writers.
    2. medic. pallor, Dan. blegesot, Fél. ix. 201.
    2.
    að, and blíkja, bleik, bliku, an old obsolete poët. form, of which only remain the forms, 3rd pers. pl. pret. bliku, fulgebant, Vkv. 6, Fas. i. 186 (in a verse): infm., blíkja, Hkr. i. 96 (in a verse); 3rd pers. pl. pres. blíkja, fulgent, Grág. ii. 170, in an old law form; part. blíkjanda, Edda 231, [Lat. fulgere; Germ. blicken, cp. blitzen; Engl to blink]:—to gleam, twinkle, Lat. micare; the stars ‘blika,’ the sun ‘skín;’ used of arms, skildir bliku þeirra við hinn skarða mána, Vkv. l. c.; bliku reið er Regin átti, Fas. l. c.; á baki létu blíkja (of the shields), Hkr. l. c.; skildir blika við 1 Rauðaskriðum, Nj. 143, cp. Grág. ii. 170; blikuðu þar skildir við, Eg. 724; blika við sólu, Fbr. 156; blíkjanda (part.) böl, gleaming bale, of the hall of Hela, Edda l. c.

    Íslensk-ensk orðabók > blika

  • 13 boða

    (að), v.
    1) to announce, proclaim;
    boða kristni, to preach Christianity;
    boða helga trú, to proclaim the holy faith;
    2) to bid, order, with dat.;
    konungr boðaði honum á sinn fund or til sín, the king bade him come to him;
    boða em saman, to call together, to summon;
    3) to bode, signify (hvat þetta mundi boða).
    * * *
    1.
    að,
    1. to announce, proclaim, esp. as rendering of the eccl. Lat. praedicare, to preach the Gospel, as a missionary; b. Kristni, to preach Christianity, Nj. 157; trú, 158, Fms. x. 298, H. E. i. 510; sjáið, eg boða yðr mikinn fögnuð, Luke ii. 10.
    β. hón boðaði Þangbrandi heiðni, Nj. 160.
    2. to bid, order, with dat.; lét hann b. á sinn fund öllum öldungum, Stj. 649; hann boðaði saman mörgu stórmenni, Bs. i. 470; konungr boðaði honum á sinn fund, the king bade him come, Fær. 131; b. e-n af löndum, to outlaw one, bid him off the land, Fms. vii. 17, 21.
    3. to bode, signify; hvat þetta mundi boða, Eb. 270; e-m b. e-t, he has a foreboding of it; mundi þar til draga sem honum hafði fyrir boðat, Eg. 75: impers., e-m boðar ótta, one feels uneasy, Sturl. i. 109, where Bs. i. 410 spells bjóða ótta (better).
    2.
    u, f. = boð, a command, N. G. L. i. 237.

    Íslensk-ensk orðabók > boða

  • 14 BRÓÐIR

    (gen., dat., and acc. bróður, pl. brœðr), m.
    2) friar.
    * * *
    gen. dat. acc. bróður; pl. nom. acc. bræðr, gen. bræðra, dat. bræðrum: in mod. common usage irregular forms occur, as gen. sing. bróðurs; nom. sing., and gen. dat. acc. are also sometimes confounded, esp. in keeping the nom. form bróðir through all cases, or even the reverse (but rarely) in taking bróður as a nom.; another irregularity is acc. pl. with the article, bræður-nar instead of bræður-na, which latter form only survives in writing, the former in speaking. There is besides an obsolete poetical monosyllabic form brœðr, in nom. dat. acc. sing. and nom. acc. pl.; gen. sing. bræðrs; cp. such rhymes as brœðr—œðri, in a verse of Einar Skúlason (died about 1170); bræðr (dat.) Sinfjötla, Hkv. 2. 8, as nom. sing., Fagrsk. 54, v. l. (in a verse), etc., cp. Lex. Poët. This form is very rare in prose, vide however Nj., Lat. Vers. Johnsonius, 204, 333, v. 1., and a few times in Stj., e. g. síns bræðr, sinn bræðr, 160; it seems to be a Norse form, but occurs now and then in Icel. poetry even of the 15th century, e. g. bræðr nom. sing. rhymes with ræðr, Skáld H. 3. 11, G. H. M. ii. 482, but is quite strange to the spoken language: [Gr. φράτηρ; Lat. frāter; Goth. brôþar; A. S. brôðar; Engl. brother; Germ. bruder; Swed.-Dan. broder, pl. brödre]:—a brother: proverbs referring to this word—saman er bræðra eign bezt at sjá, Gísl. 17; einginn or annars bróðir í leik; móður-bræðrum verða menn líkastir, Bs. i. 134: a distinction is made between b. samfeðri or sammæðri, a brother having the same father or mother, Grág. i. 170 sqq.: in mod. usage more usual al-bróðir, brother on both sides; hálf-bróðir, a half-brother; b. skilgetinn, frater germanus móður-bróðir, a mother’s brother; föður-bróðir, a father’s brother, uncle; afa-bróðir, a grand-uncle on the father’s side; ömmu bróðir, a grand-uncle on the mother’s side; tengda-bróðir, a brother-in-law: in familiar talk an uncle is called ‘brother,’ and an aunt ‘sister.’ The ties of brotherhood were most sacred with the old Scandinavians; a brotherless man was a sort of orphan, cp. the proverb, berr er hverr á baki nema sér bróður eigi; to revenge a brother’s slaughter was a sacred duty; nú tóku þeir þetta fastmælum, at hvárr þeirra skal hefna annars eðr eptir mæla, svá sem þeir sé sambornir bræðr, Bjarn. 58: the word bróðurbani signifies a deadly foe, with whom there can be no truce, Hm. 88, Sdm. 35, Skm. 16, Hdl. 28; instances from the Sagas, Dropl. S. (in fine), Heiðarv. S. ch. 22 sqq., Grett. S. ch. 50. 92 sqq., E ch. 23, Ld. ch. 53 sqq., etc. The same feeling extended to foster-brotherhood, after the rite of blending blood has been performed; see the graphical descriptions in Fbr. S. (the latter part of the Saga), Gísl. ch. 14 sqq., etc. The universal peace of Fróði in the mythical age is thus described, that ‘no one will draw the sword even if he finds his brother’s slayer bound,’ Gs. verse 6; of the slaughter preceding and foreboding the Ragnarök ( the end of the world) it is said, that brothers will fight and put one another to death, Vsp. 46.
    II. metaph.:
    1. in a heathen sense; fóst-bróðir, foster-brother, q. v.; eið-bróðir, svara-bróðir, ‘oath-brother;’ leik-bróðir, play-brother, play-fellow: concerning foster-brothership, v. esp. Gísl. ii, Fbr., Fas. iii. 375 sqq., Hervar. S., Nj. 39, Ls. 9, the phrase, blanda blóði saman.
    2. in a Christian sense, brother, brethren, N. T., H. E., Bs.
    β. a brother, friar; Svörtu-bræðr, Blackfriars; Berfættu-bræðr, q. v.; Kórs-bræðr, Fratres Canonici, Bs., etc.
    COMPDS:
    I. sing., bróður-arfr, m. a brother’s inheritance, Orkn. 96, Fms. ix. 444. bróður-bani, a, m. a brother’s bane, fratricide, Ld. 236, Fms. iii. 21, vide above. bróðiir-baugr, m. weregild due to the brother, N. G. L. i. 74. bróður-blóð, n. a brother’s blood, Stj. 42. Gen. iv. 10. bróður-bætr, f. pl. weregild for a brother, Lv. 89. bróður-dauði, a, m. a brother’s death, Gísl. 24. bróður-deild, f. = bróðurhluti, Fr. bróður-dóttir, f. a brother’s daughter, niece, Grág. i. 170, Nj. 177; bróðurdóttur son, a brother’s son, N. G. L. i. 76. bróður-dráp, n. the slaying of a brother, Stj. 43, Fms. v. 290. bróður-gildr, adj. equal in right (inheritance) to a brother, Fr. bróður-gjöld, n. pl. = bróður-bætr, Eg. 312. bróður-hefnd, f. revenge for the slaying of a brother, Sturl. ii. 68. bróður-hluti, a, m. the share (as to weregild or inheritance) of a brother, Grág. ii. 175. bróður-kona, u, f. a brother’s wife, K. Á. 142. bróöur-kván, f. id., N. G. L. i. 170. bróður-lóð, n. a brother’s share of inheritance. bróður-son, m. a brother’s son, nephew, Nj. 122, Grág. i. 171, Gþl. 239, 240; bróðursona-baugr, Grág. ii. 179.
    II. pl., bræðra-bani, v. bróðurbani, Fbr. 165. bræðra-búr, n. a friar’s bower in a monastery, Dipl. v. 18. bræðra-börn, n. pl. cousins (agnate), Gþl. 245. bræðra-dætr, f. pl. nieces(of brothers), Gþl. 246. bræðra-eign, f. property of brothers, Gísl. 17. bræðra-garðr, m. a ‘brothers-yard,’ monastery, D. N. bræðra-lag, n. fellowship of brethren, in heathen sense = fóstbræðralag, Hkr. iii. 300; of friars, H. E., D. I.; brotherhood, Pass. 9. 6. bræðra-mark, n. astron., the Gemini, Pr. 477. bræðra-skáli, a, m. an apartment for friars, Vm. 109. bræðra-skipti, n. division of inheritance among brothers, Hkr. iii. 52, Fas. i. 512. bræðra-synir, m. pl. cousins (of brothers), Gþl. 53.

    Íslensk-ensk orðabók > BRÓÐIR

  • 15 FEIGR

    a. fated to die, fey; ekki má feigum forða, there is no saving, or rescuing, a ‘fey’ man; standa, ganga feigum fótum to tread on the verge of ruin; mæla feigum munni, to talk wilh a ‘fey’ mouth; vilja e-n feigan, to wish one’s death; dead (fyllist fjörvi feigra manna).
    * * *
    adj., [this interesting word still remains in the Dutch a veeg man and in the Scot. fey; cp. A. S. fæge, early Germ. veige; in mod. Germ. feig, but in an altered sense, viz. coward, craven, whence mod. Dan. feig]:—in popular language a man is said to be ‘fey’ when he acts in an unusual or strange manner, as when a miser suddenly becomes open-handed, Icel. say, eg held hann sé feigr, I hold that he is ‘fey;’ cp. feigð; or when a man acts as if blinded or spell-bound as to what is to come, and cannot see what all other people see, as is noticed by Scott in a note to the Pirate, ch. 5; again, the Scottish notion of wild spirits as foreboding death is almost strange to the Icel., but seems to occur now and then in old poetry, viz. mad, frantic, evil; svá ferr hann sem f. maðr, he fares, goes on like a ‘fey’ ( mad) man, Fagrsk. 47 (in a verse); alfeig augu = the eyes as of a ‘fey’ man, Eg. (in a verse); feigr (mad, frantic) and framliðinn ( dead) are opposed, Skm. 12; feikna fæðir, hygg ek at feig sér, breeder of evil, I ween thou art ‘fey,’ Skv. 3. 31, and perhaps in Vsp. 33, where the words feigir menn evidently mean evil men, inmates of hell; cp. also Hbl. 12, where feigr seems to mean mad, frantic, out of one’s mind:—cp. Scott’s striking picture of Kennedy in Guy Mannering.
    II. death-bound, fated to die, without any bad sense, Hðm. 10; the word is found in many sayings—fé er bezt eptir feigan, Gísl. 62; skilr feigan ok úfeigan, Bs. i. 139, Fb. iii. 409; ekki má feigum forða, Ísl. ii. 103, Fms. vi. 417, viii. 117; ekki kemr úfeigum í hel, 117; ekki má úfeigum bella, Gísl. 148; allt er feigs forað, Fm. 11; fram eru feigs götur, Sl. 36; verðr hverr at fara er hann er feigr, Grett. 138; þá mun hverr deyja er feigr er, Rd. 248; bergr hverjum nokkut er ekki er feigr, Fbr. 171, Sturl. iii. 220, all denoting the spell of death and fate; it is even used of man and beast in the highly interesting record in Landn. 5. 5; cp. also the saying, fiplar hönd á feigu tafli (of chess), the hand fumbles with a ‘fey’ ( lost) game, also used of children fumbling with things and breaking them: the phrases, standa, ganga feigum fótum, with ‘fey’ feet, i. e. treading on the verge of ruin, Ísl. ii. (in a verse); mæla feigum munni, to talk with a ‘fey’ mouth, of a frantic and evil tongue, Nj. 9, Vþm. 55; göra e-t feigum hondum, with ‘fey’ hands, of an evil doer causing his own fate, Lv. 111; fjör og blær úr feigum nösum líðr, Snót 129: of appearances denoting ‘feigð,’ vide Nj. ch. 41, Glúm. ch. 19, cp. Hkv. Hjörv. (the prose), Am. 26, Heiðarv. S. ch. 26, Nj. ch. 128, the last two passages strongly resembling Homer’s Od. xx. (in fine), Ísl. Þjóðs. ii. 551, 552; gerum vér sem faðir vár vill, þat mun oss bezt gegna; eigi veit ek þat víst, segir Skaphéðinn, því at hann er nú feigr, Nj. 199; en fyrir þá sök at Þormóðr var eigi f., slitnaði …, Fbr. 160; en fyrir gný ok elds-gangi, ok þat þeir vóru eigi feigir, þá kómusk þeir undan, Fs. 84; ætla ek at ek sé eigi þar feigari en hér …, þat er hugboð mitt at þeir muni allir feigir er kallaðir vóru, Nj. 212; þat hefir Finni sét á þér, at sá mundi feigr, er þú segðir drauminn, Lv. 70, Fms. iii. 212; vilja e-n feigan, to wish one’s death, Nj. 269, Fms. iii. 70, 190.

    Íslensk-ensk orðabók > FEIGR

  • 16 for-bending

    f. a foreboding, Stj. 81.

    Íslensk-ensk orðabók > for-bending

  • 17 for-boð

    n. a foreboding, Fms. vii. 157.
    II. eccl. an interdict, the Germ. verbot, K. Á. 46, 62, 226, H. E. ii. 75.

    Íslensk-ensk orðabók > for-boð

  • 18 for-sýn

    f. foresight, foreboding, Bs. ii. 38.

    Íslensk-ensk orðabók > for-sýn

  • 19 for-ynja

    u, f. an appearance or foreboding: hygg ek at þetta sé f. þín, Fb. i. 67; nú hygg ek at þetta beri þína forynju, ok sér þú svikinn, Ó. T. 3; f. eðr fyrirfari hinnar fremri tignar, Bs. i. 682.
    β. a spectre, Germ. scheusal; þegi þú yfir þeim, f. (thou monster!), Ld. 326, v. l.; and so in mod. usage.

    Íslensk-ensk orðabók > for-ynja

  • 20 furða

    I)
    (-að), v.
    2) to forebode, with dat.; illu mun f., ef, it will bode ill, if.
    f.
    1) foreboding, omen; góðs (ills) f., good (bad) omen;
    2) strange (wonderful) thing; ekki er þetra nein f., ’tis nothing strange.
    * * *
    að, to forebode, with dat.; íllu mun f., ef …, it will bode ill if …, Fms. ii. 194: mod. impers., e-n furðar á e-u, one wonders at a thing, Safn i. 55; furðar mig á fréttum þeim, a ditty.

    Íslensk-ensk orðabók > furða

См. также в других словарях:

  • foreboding — [fôr bōd′iŋ, fôr′bōd΄iŋ] n. [OE forebodung] a prediction, portent, or presentiment, esp. of something bad or harmful adj. characterized by foreboding SYN. OMINOUS forebodingly adv …   English World dictionary

  • Foreboding — Fore*bod ing, n. Presage of coming ill; expectation of misfortune. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • foreboding — index admonition, apprehension (fear), caution (warning), expectation, fear, misgiving, pessimisti …   Law dictionary

  • foreboding — (n.) late 14c., a predilection, portent, omen, from FORE (Cf. fore ) + verbal noun from BODE (Cf. bode). Meaning sense of something bad about to happen is from c.1600. Old English forebodung meant prophecy …   Etymology dictionary

  • foreboding — n misgiving, presentiment, *apprehension Analogous words: *foretoken, presage, omen, portent, augury, prognostic: forewarning, warning (see WARN) …   New Dictionary of Synonyms

  • foreboding — [n] misgiving, bad omen anxiety, apprehension, apprehensiveness, augury, bad vibes*, chill, dread, fear, foreshadowing, foretoken, forewarning, funny feeling*, handwriting on the wall*, portent, prediction, premonition, prenotion, presage,… …   New thesaurus

  • foreboding — ► NOUN ▪ fearful apprehension. ► ADJECTIVE ▪ ominous. DERIVATIVES forebodingly adverb …   English terms dictionary

  • foreboding — noun ADJECTIVE ▪ dark, deep VERB + FOREBODING ▪ feel, have ▪ I felt a gloomy foreboding that something was going to go wrong. ▪ …   Collocations dictionary

  • foreboding — n. 1) a gloomy foreboding 2) a foreboding that + clause (I have a foreboding that there will be a bad storm) * * * [fɔː bəʊdɪŋ] a gloomy foreboding a foreboding that + clause (I have a foreboding that there will be a bad storm) …   Combinatory dictionary

  • foreboding — [[t]fɔː(r)bo͟ʊdɪŋ[/t]] forebodings 1) N VAR Foreboding is a strong feeling that something terrible is going to happen. His triumph was overshadowed by an uneasy sense of foreboding. 2) ADJ GRADED If you describe something as foreboding, you mean… …   English dictionary

  • Foreboding — Forebode Fore*bode , v. t. [imp. & p. p. {Foreboded}; p. pr. & vb. n. {Foreboding}.] [AS. forebodian; fore + bodian to announce. See {Bode} v. t.] 1. To foretell. [1913 Webster] 2. To be prescient of (some ill or misfortune); to have an inward… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»